Belevenissen Sanyu

Februari 2011. Training van Sanyu in de Ardennen en vakantie met ons drietjes.Twee dagen nadat we Sanyu als pup kregen zijn we voor training naar de Ardennen vertrokken. Daar is een puppytest gedaan waar ik al eerder over schreef. Deze training is op andere principes gebaseerd dan de meeste trainingen en sprak ons enorm aan. Als je er meer over wil lezen ga dan naar www.deroedel.com. Er zijn een aantal basis aannames waar deze mensen vanuit gaan na grondig wetenschappelijk onderzoek. Een ervan is dat je als "baas en/of vrouwtje" geen beloningsrecht hebt als er nog geen correctierecht is. En correctierecht heb je niet als je de pup ophaalt, die heeft de moederhond. In Belgie leren we hoe we langzamerhand het correctierecht verwerven en hoe te werken aan de baas-hond relatie. Het voert te ver om hier meer over uit te leggen maar wij en de hond genieten van deze training. Het werpt zeer zeker zijn vruchten af. Wij gaan ongeveer een keer in de acht tot 12 weken naar de Ardennen om te trainen. Deze keer hebben we er een vakantie aan verbonden.

Lekker in een huisje met goede verwarming want wat was het koud. We hebben eerst twee dagen getraind en daarna nog een dag gewandeld, heerlijk. We kwamen elke keer moe thuis en dat is op 2 foto's goed te zien. Ook Sanyu geniet dan van een lekker tukkie op de bank met vrouwtje of baasje. Onder een slaapzak is ook geweldig! Zo gezellig om een moe, lief lagottootje bij je op de bank te zien slapen, je zou haar opvreten!

In de ochtend is mn plezier met haar soms beduidend minder: om ongeveer 07.00 uur vindt Mevrouw het tijd om op te staan en zoals het een goede Lagotto betaamd laat ze dat met luide variatie geluiden weten! Na een paar dagen ging het beter, werd ze later wakker en konden we tot maar liefst tot 08.00 uur blijven liggen, wat een luxe!! Ik denk dat een van de redenen dat ze in het begin zo vroeg aan de bel trok was dat, ze ondanks haar stoerheid, het toch wel een beetje eng vond in een ander huis. De eerste avond volgde ze ons overal met een bezorgde blik: "Je laat me toch niet alleen?" Gelukkig, alles went. Zelfs in een bench slapen in een ander huis. Het liefst heeft ze natuurlijk de bench bij ons in de slaapkamer maar dat doe ik niet want ik slaap licht. Sanyu vindt het nogal eens nodig om uitgebreid te krabben en haar toilet te maken door alles tot in de perfectie te vlooien, dat haalt mij dan wel uit de slaap. Ja, je moet s'morgens wel op z'n knapst zijn om de dag te beginnen, toch?

Wandelen in de heuvels is een waar genoegen met deze hond. Wat is dit ras toch lenig, behendig enz! Ze klautert zo op een leisteenbergje en staat daar alsof ze een berggeit is. Ook springt ze door en over begroeiing als of ze een hert is, het is een genot om naar haar te kijken. En al die bevroren plassen vragen toch om nadere inspectie. Ze vindt het fantastisch om het ijs in die plassen kapot te maken en dan hoogst geinteresseerd eronder te kijken. Je weet maar nooit wat voor schatten je vindt!

We zijn wat eerder naar huis gegaan ivm het slechte weer maar hier in Nederland was het best aardig weer dus we hebben nog 2 dagen hier gewandeld op mooie plekken. Sanyu vindt het allemaal goed als wij er maar bij zijn en zij naar hartelust kan rennen en ravotten. Soms komt ze helemaal zwart thuis maar na een paar uurtjes is ze weer wit (nou ja, wit....) en onze vloer zwart. Goede ruil lijkt me, toch?

6 maart 2011 Dief in huis. Wat je voorspeld hebt is gebeurd, Sanyu heeft iets van het aanrecht gejat. Het is haar dan toch gelukt. Je zag haar de laatste weken steeds al met een scheef oog naar het aanrecht kijken waarbij de teleurstelling groot was dat ik dit ook steeds waarnam. Afgelopen zondag zag ze haar kans schoon! Mijn broer was hier het weekend plus ander bezoek dus, zondagmiddag dacht ze haar gok te wagen. Plots hoorde ik een van de gasten zeggen: “he, daar, dat mag niet!” Ik heb een heel snel reactie vermogen, dit tot spijt van ons hondje, en zag het stuk brie in haar bek. Ik ben op haar afgestormd. Ze moet gedacht hebben: "Snel doorslikken, vrouwtje komt eraan". Dat werd een mispoes! Ik heb haar bek open gehouden en met gevaar voor eigen leven (grapje!) het hele stuk eruit gekregen. Het puntje van de brie zat al in de keel maar ik kan toveren, iets wat ze ook nog niet wist. De brie was nog heel! Tot onze spijt belandde het toch in de prullenbak. Diep in ons hart hadden we er allemaal plezier om. Het is dus zaak om in het vervolg alle etenswaren naar de achterkant van het aanrecht te schuiven en dan nog....

18 april 2011 Sanyu's eerste logeerpartij. Twee weken geleden is Sanyu voor het eerst uit logeren geweest. Het was moeilijk om een goede plek te vinden omdat we ondermeer van Ingrid hoorden dat een lagotto het niet zo goed doet in een gewoon pension. Er zou risico zijn dat je een andere hond terugkrijgt dan je weg bracht. Dat risico wilden wij niet lopen. Dus gingen we, via het internet, op zoek naar opvang in huiselijke sfeer. Nadat we een aantal adressen bezocht hadden kozen we voor roedel opvang ‘hondenhut’ in Goch. Dit is net over de Duitse grens bij een Nederlandse mevrouw. Voor ons is dat een klein uurtje rijden en goed te doen temeer als je daarmee een goede plek voor je hond te pakken hebt.

Het is een grote roze villa met veel, heel veel grond er omheen. De honden lopen er los waar danook veel voor hen te ontdekken en te doen is. Tijdens de nacht slapen de honden in de villa op kussens, banken, kleedjes enz. Toen brak de dag aan dat we haar voor twee nachten daar zouden brengen. In de ochtend arriveerden we er en zijn toen meteen door naar de sauna gegaan. Sinds de komst van Sanyu hadden we deze traktatie niet meer gehad. Wat hebben we onze krullenbol gemist! Toen ik haar zondagmiddag ging halen was ik zo blij als een kind die jarig is! Zij ook, trouwens want ze vloog me in de armen! Ik zag een lekker vies en heel moe hondje die het volgens mij reuze naar de zin heeft gehad.

Ze vertelden dat Sanyu erg op mensen gericht is, ze zocht vaak menselijk contact. Dit is precies dat wat we verwachtten. Omdat dit roedel opvang is was ik toch wel bezorgd of er wel voldoende menselijk contact zou zijn voor Sanyu die daar zo op gesteld is. Ze blijkt daar zelf goed voor gezorgd te hebben! Ook had ze wel met andere honden gespeeld, werd verteld. Haar favoriete plek was.... de Keuken! Een lagotto waardig! Als men in de keuken bezig was dan stond zij voor aan maar bedelde niet en haalde ook geen prullenbakken leeg, pak van het hart. De honden mogen daar zelf kiezen waar ze willen slapen en uiteraard koos zij voor de keuken. Ze sliep dus dicht bij de vleespotten van de Nijl. Ik was het erf nog niet af of ze lag al in een diepe slaap. Die verdere avond sliep ze als een roos.

De hond die wij terugkregen is dezelfde als de hond die we brachten. Dit betekent dat het een goede logeerplek voor haar is. We zijn daar reuze blij mee want het is niet prettig om uitsluitend van vrienden afhankelijk te zijn. Het is voor ons belangrijk dat er altijd een plek is waar Sanyu naartoe kan. Niet dat dit vaak hoeft maar, het idee geeft rust in het hoofd.

16 mei 2011 Sanyu werd 11 mei, 1 jaar oud. We hebben voor haar gezongen, dat vond ze maar raar! Zij dacht dat we dan wel een spelletje zouden doen want we deden immers gek in haar ogen! In de middag kreeg ze als extra uitje een ritje naar de dierenwinkel waar bullenpees voor haar werd gekocht. Het was daarna 2 avonden feest en was het heerlijk peuzelen voor haar! Dat was haar verjaardagscadeau en wat Sanyu betreft mag dit wel iedere dag.

Twee dagen voor haar eerste verjaardag werd ze dan toch voor de eerste keer loops, grote meid. Er wordt druk gepoetst en gelikt. Soms kijkt ze me aan met een blik van: “wat gebeurt er met me?” In het begin van de loopsheid was ze een avond bijzonder onrustig, buikpijn? Nu is ze ruim een week loops en volgens mij gaat ze zelf nu voelen dat ze een reuen bezoek wel leuk zou vinden. Ze loopt rond met haar staartje afwisselend tegen die dikke rode bult aangedrukt of hoog in de lucht en een beetje opzij. Ook kijkt ze weer moeilijk, net alsof ze niet snapt wat ze nu allemaal voelt. Het is boeiend om dit proces gade te slaan. Wel is het een uitdaging om op zoveel mogelijk plekken te lopen waar niet al te veel bezoek is van andere honden. Soms lastig dat andere mensen het niet kunnen verdragen dat jij daar loopt met een loopse teef. Alsof mijn hond geen recht heeft op een wandeling. We doen al zo ons best om anderen niet lastig te vallen, bij sommige mensen is het nooit goed!

We hebben 4 dagen gekampeerd in de Ardennen, een groot succes! Sanyu had, als pupje, al eens gekampeerd en het was overduidelijk dat er voor haar herkenning was. Dit keer loeide ze ‘s ochtends niet zo hard als het jaar daarvoor. Vorig jaar sprongen we dan uit bed om haar uit te laten voordat ze de hele camping wakker geloeid. Dit keer piepte ze een beetje en was niet storend. We stonden weliswaar bij een ruisend beekje met niemand naast ons dus we waren ook niemand tot last maar toch. We zijn ook weer twee dagen bij Arjen geweest waar we met Sanyu trainen volgens de roedel methode. Hij was bijzonder tevreden: we hebben correctie recht en ze is heel ontspannen. Geniet van markeren, vlooien door ons, is uiteraard reuze enthousiast als we zoek spelletjes met haar doen enz. Wij hebben ook weer genoten, vooral van het feit dat ons hondje het zo goed doet.

Ze is goed in al de dingen waar een Lagotto goed in is zoals apporteren, speuren en, uiteraard, zwemmen!! Als wij een stok of bal gooien, rent ze er achter aan zonder te kijken of ik wel echt gooi. Ze rent gewoon als een bezetene en mist daardoor regelmatig de plek waar datgene wat ik gegooid heb, terecht kwam. Zodra ik iets in het water gooi dan kijkt ze eerst waar het terecht komt en springt pas dan in het water. Wat is het verschil frappant. Trouwens, die sprong in het water is met een enorme boog, ze komt dat ver met een grote plons in het water terecht, grappig om te zien. Tijdens onze Ardennen wandelingen benutte ze ook elke poel om in af te koelen want het was wel heet, steeds een grappig gezicht. Al met al hebben we een leerzaam en leuk jaar achter de rug met onze Sanyu en we hopen er nog vele met haar te beleven

Zaterdag 2 juli 2011 Lagotto Romagnolo Clubmatch. Sanyu en ik gingen voor het eerst naar een show! Ik vond het een hele ervaring en had op aanraden van Ingrid een clubmatch voor lagotti gekozen om te beginnen. Dat was een goede keus: gezellig en laagdrempelig. Een paar dagen voor de show is Sanyu mooi gekapt en mocht ik haar schoon zien te houden. Dat valt niet mee voor een wit hondje dat graag vies is. Maar, het is gelukt! Op de ochtend van de show heb ik nog een eind met haar gefietst zodat ze voldoende beweging had gehad voor zo'n sta/lig/hangdag.

Gelukkig was het vriendinnetje van Sanyu er ook, haar 3 maanden oudere halfzusje Elena. Daar ik het ook goed met haar vrouwtje Catja kan vinden hadden we een leuke "picknick"dag met z'n viertjes. Catja had voor makkelijke stoelen gezorgd en de Kosmos voor mooi weer, onze dag kon niet meer stuk! Voor onze hondjes was het wel lastig dat ze niet met elkaar mochten spelen omdat ze schoon moesten blijven. Nadat zij geshowed waren zijn we even het bos in geweest en hebben ze de schade ingehaald.

Het was trouwens ook erg leuk dat de foksters van zowel Sanyu als van Elena er waren. Ook Giena van de trimsalon waar Catja en ik beiden gebruik van maken voor onze Lagotti. Het is dan gezellig om met elkaar te kletsen. De show ging heel goed. Onze 2 honden hoorden bij de jeugdklasse en daar deden 12 honden mee. Ik zag er een beetje tegenop omdat Sanyu een kale plek heeft t.g.v. een hotspot. Gelukkig was het wel genezen en ook al een beetje bedekt met haren maar nog lang geen krullen. De keurmeester zag het wel maar ze heeft toch een schitterend rapport gehaald. Uiteraard was het onmogelijk bij de eerste 4 te komen vanwege die plek, denk ik. In ieder geval behaalden wij samen de vijfde plek met de kreet ‘Uitmuntend’, dat had ik nooit verwacht. Ik was reuze trots op mijn hondje, ze heeft zich keurig gedragen. En om even helemaal naast de schoenen te lopen: ik vond dat Sanyu zich een stuk rustiger gedroeg dan een heleboel andere honden en dat voor een 14 maanden oude lagotto! Zegt toch iets over de opvoeding waar we veel tijd in steken en heel serieus mee bezig zijn. Je ziet dat de energie die in de opvoeding gestoken wordt zich op zo'n dag terugbetaald wat een extra leuke bijkomstigheid is.

Toch wel het aller leukst is dat Elena, 3 Uitmuntend werd. Ik was plaatsvervangend trots op die twee. Omdat ik uitsluitend op Catja en Elena gelet heb kreeg ik niet eens mee welke hondjes nr. 1 en 2 werden. Gelukkig zijn er foto's dus dat heb ik later wel gezien, werkelijk prachtige hondjes!

Ik vind het te gek dat Sanyu een uitmuntend van de keurmeester kreeg. In het keurrapport staat: Head of the right proportions, excellent expression and ear carriage. Very well open nostrils, elegant yet muscular neck. Nice body proportions. Moves well from the side but rather close behind.

Daar kun je mee thuis komen! En dat voor een eerste keer. Aan het eind van de dag zijn we moe maar voldaan naar huis gegaan. Sanyu lag gestrekt in de auto, doodmoe van alle indrukken. Haar jas mag nu uit: dinsdag 12/7 ga ik naar Catja en Elena en gaan we Sanyu op 5 mm scheren, ook haar koppie. Dat is beter voor haar vacht omdat nog wat vlassig is. Zo'n korte vacht is sowieso handig en fijn, zeker ook voor Sanyu want in augustus gaan we in de Zwitserse bergen lopen.

3 september 2011 Sanyu met ons nestje kittens, Begin juni hebben wij een moederpoes met vier kittens van ongeveer tien dagen oud geadopteerd. De kittens waren geboren in een leeg huis. Ze werden verzorgd door de buren van de persoon die er woont en, door omstandigheden, al een tijdje uithuizig was. Het risico dat deze kittens niet goed gesocialiseerd zouden worden was groot. Wij vonden dat zo sneu en haalden moeder plus nestje in huis.

Wat hebben we genoten! Het waren prachtige poesjes. Moeder is rood, de kittens verschillend: twee rode katertjes, een rood wit katertje en een lapjes poesje. Uiteraard mocht onze Lagotto Sanyu er eerst niet bij ivm de rust van het nestje. Toen de kittens ongeveer 2 weken oud waren heb ik haar er heel even bij gelaten wat ze reuze interessant vond. Moederpoes dacht daar anders over. Sanyu kreeg een paar blazende waarschuwingen waarop we snel besloten haar met rust te laten.

Sanyu is geboren tussen de Maine Coons en Siameesjes dus zij weet wel wat voor diertjes het zijn. Ze vindt hen altijd heel leuk, ook onze eigen poes.

De moeder van de kittens verdroeg onze eigen poesemoes niet. Ze viel aan en verdreef haar zodat haar restte om haar heil elders in huis te zoeken. Toen het nestje op de leeftijd van 4 weken oud naar onze woonkamer kwam besloot onze poes dan ook boven te gaan wonen. We hebben dat zo gelaten omdat mama plus kittens - eentje uitgezonderd - toch weg zouden gaan. Vanaf twee weken oud, totdat ze met vier weken in de kamer kwamen, hebben we Sanyu dagelijks even bij het nestje gelaten. Op den duur vond moederpoes het goed dat ze op een afstand van 1 a 2 meter van haar kinderen ging liggen dus dat was allemaal winst.

En toen was er de verhuizing naar de woonkamer: Sanyu vond het prachtig, de poesjes waren leuk maar wat het meest in trek was, was uiteraard....het eten wat in de kittenren stond!! Gelukkig hadden we die kittenren gekocht anders was het ondoenlijk geweest om onze vreetgrage Lagotto weg te houden bij het eten en de lekkere inhoud van de kittenbak waar ze hun behoeften begonnen te doen. Natuurlijk probeerde Sanyu de kittenren in te komen maar met zulke oplettende baasjes is het zelden gelukt. Je leest het goed: zelden, dus af en toe is het haar gelukt om een bek vol te halen en lekker dat het was, jakkes!

De poesjes groeien hard en kunnen zelf ook uit de ren klimmen en stuiven met z'n allen de kamer door. Sanyu doet regelmatig mee maar dat is toch beetje te veel voor de kleintjes en dan duiken ze met z'n allen onder de buffetkast waar de hond niet bij kan. Het wordt steeds duidelijker dat vooral de lapjespoes erg op Sanyu gesteld is en die liefde wordt beantwoord. We waren toch al van plan om het lapje te houden dus die wederzijdse liefde kwam heel goed uit. Ze wassen elkaar, spelen samen en soms ligt Sami (zo heet ze ondertussen) bij Sanyu te slapen.

Na 10 weken is het zover dat de 2 rode katertjes naar hun nieuwe baasje gaan, hij kan haast niet wachten. Ze komen daar goed terecht en dat is altijd een opluchting. Gelukkig willen onze zoon en schoondochter graag het rood witte katertje plus de moederpoes, idealer kan niet. Omdat wij op vakantie gaan mag Sami zolang met hen mee.

Gisteren is onze Sami weer terug gekomen. Ze is ondertussen een ondernemend jong poesemoesje geworden. Onze eigen poes is nog niet zo in haar sas met Sami maar er zijn geen gevechten tot nog toe. Wel zo af en toe een blaas- en gromsessie. We verwachten dat dit wel goed zal komen. De liefde tussen Sanyu en Sami is er nog steeds en heeft tijdens de afwezigheid niet ingeboet. Ze herkenden elkaar direct. Dat gold ook voor ons en ons stulpje. De twee S dames spelen en likken met elkaar, het is een genot om te zien.

Het is een drukke en prachtige tijd geweest. Ik heb nog meer respect voor fokkers gekregen die het goed willen doen. Het is qua tijd en financien een hele investering maar - als het goed gaat - zeer de moeite waard!

Sanyu op vakantie Op zondag 14/8 gingen we op vakantie met de auto, tent en hond Sanyu. Tot nog toe was ze nooit langer dan 3-4 uur in de auto geweest. We reden 8 uren om op de plaats van bestemming te komen: het Lotschtal in Zwitserland. Het grappige was dat ze na 3 uur omhoog kwam om ons te melden dat we volgens haar wel gearriveerd waren. We vertelden haar dat het echt nog een eindje rijden was en dat ze het beste weer kon gaan slapen. Ze heeft zich hierbij neergelegd. Met de beperkte ruimte die ze nu in de auto had was ze minder blij. Normaal heeft ze of de hele achterbank tot haar beschikking of een groot deel ervan maar, nu kon ze niet languit liggen en dit moest ze toch wel met wat gezucht, gekreun en wat zacht gepiep kenbaar maken. Uiteraard hielpen haar protesten niet.

Wat hebben we met z'n drietjes genoten van deze wandel vakantie in Zwitserland! Een lagotto is net een klimgeit, zo behendig. Sanyu roetste berg op, berg af en werd zelden moe. Dit was niet helemaal waar want als we eind van de middag bij onze tent kwamen viel ze toch wel om van de slaap. Ze heeft een grote liefde opgevat voor murmel tieren oftewel berg marmotten. Deze dieren leven in groepen. Er staat altijd 1 op wacht en zodra het diertje onraad ruikt fluit het beestje heel hard. Alle berg marmotten vliegen dan hun holletjes in. Sanyu had al gauw door dat dit fluiten interessant was en vloog bij de eerste beste fluit die ze hoorde de berg op om achter die murmel tieren aan te gaan. Het was dan een toer om haar weer terug te krijgen. Het leek echt of of die griet stroop in de oren had. De beste methode was om haar maar niet te roepen (hielp toch niet) en gewoon door te lopen want ze is als de dood bij het idee je kwijt te raken. En, ja hoor, dan hoorde je al snel geroffel en gehijg achter je als teken dat Sanyu er aan kwam. Wat ons wel kippenvel bezorgde was het feit dat als ze de marmotten hoorde fluiten ze ook niet meer op gevaar lette. Hoe steil het ook was ze vloog weg dus na verloop van tijd deden we haar aan de lijn als we door murmel tieren rijk gebied liepen. Dat was de veiligste oplossing.

Gelukkig heeft ze toch het meest los kunnen lopen en zich kunnen uitleven. Ik heb wel elke dag haar zooltjes gecontroleerd op slijtage en wondjes. Dat was wel nodig. Op een gegeven moment waren er wat slijt plekjes daar waar de zwemvliesjes bij elkaar komen vlakbij het eelt. Dat werd rose en dan moest je oppassen. Ook heeft ze een keer een wondje tussen haar zooltjes gehad van een scherpe steen. Dan deden we het een paar dagen rustig aan en liepen we over zachtere paden zoals bosgrond.

We wisten al dat een lagotto een waterrat is. Deze vakantie is dat nogmaals bevestigd. Het is echt niet aan te raden om heel lange wandelingen te maken zonder water tegen te komen in de zomer, want een lagotto lijkt het echt nodig te hebben om in alle stroompjes af te koelen. Dan zit je wel goed in de Zwitserse bergen, want daar zijn stroompjes genoeg en het is elke keer weer een fraai gezicht om Sanyu languit in het water te zien liggen! Ook drinkt ze dan het nodige water. Uiteraard hadden we ook altijd een flesje water bij ons voor haar, dat is zeker geen overbodige luxe.

Ingrid had ooit gezegd dat een lagotto een held op sokken is, dat klopt helemaal. We hebben ons een rotje gelachen toen we door een weiland liepen met loslopende koeien. Normaal loopt ze een heel end voor ons uit maar, plots zag ik haar niet meer. Ik keek achter me en zag een hondje strak achter mijn voeten lopen. Nu er gevaar dreigde mochten wij voorop lopen, ja, ja onze heldin!! Ook is ze niet zo gecharmeerd van het donker. Wij waren pas de tweede helft van augustus op vakantie en dan wordt het om 20.30 donker. Tegen die tijd liep Sanyu naar de ingang van de tent en keek ons aan met in haar ogen de boodschap: "moeten jullie niet binnen zitten, dan kan ik veilig naast jullie in mijn bench!" En als we dat dan deden wist ze niet hoe snel ze de bench in moest, slaakte een zucht van verlichting en viel in een diepe slaap. Als echte hond word je wel moe van zo'n intensieve vakantie tenslotte moet je alles bijhouden dus dat 'buiten' slapen valt niet mee. We kregen ook het idee dat Sanyu, na thuiskomst, extra uren geslapen heeft om mogelijk slaaptekort in te halen.

Asanova: Twijfels bij de eigenaresse van Sanyu om onderstaand verhaaltje te plaatsen. Reden, niet zo interessant. Asanova is juist blij want hiermee wordt weer bewezen dat niet alle Lagotti vrij van het jachtgedrag zijn! Ergens ver weg zit het nog in de genen en regelmatig laat een hondje het verleden zien. Beslist is het waar dat de eigenaar e.e.a. kan bijsturen maar toch.....

23 oktober 2011. Sanyu en haar luizenleventje Sanyu heeft een leven als een luis op een zeer hoofd! Vandaag met haar gewandeld van Zutphen naar Deventer en terug met de trein. Morgen gaan we naar een vriendin en bij Ermelo in het bos lopen.

Sanyu had vandaag voor het eerst een konijn te pakken. Het was een jong konijntje maar toch. Het werd hard en aanhoudend roepen om haar zover te krijgen het beestje los te laten. Dit lukte uiteindelijk. Het konijntje leek ongedeerd en sprong snel weg. We hebben dus een echte jager en mogen dat voorlopig wel goed in de gaten houden. Elk jacht enthousiasme voor zien en de kop indrukken wordt een beste klus.

Is het Lagotto eigen om zichzelf helemaal dol te draaien van leukigheid? Sanyu is daar zo goed in. Ze is dan zo blij en sjeest door de velden. Ze vindt het ook geweldig om als een hert door hoog gras te dartelen en te rennen. Slalom tussen struiken en bomen door is ook zo fantastisch om te doen. Ze houdt gewoon van rennen om het rennen zelf!

Met onze poesemoes Sami, nu 5 maanden oud, is de band hecht. Sami haalt ook nog regelmatig een slokje bij Sanyu. Ze spelen en ravotten samen dat het een lust is. Tijdens dit soort speel momenten duikt Sami soms onder de kast waar Sanyu niet bij kan. Precies de bedoeling van ons pienter dametje. Sanyu blaft en piept de boel bij elkaar om haar frustraties aan Sami duidelijk de maken: "Onder die kast uit en wel nu!" Sami heeft het ook nogal eens op de poten van Sanyu voorzien, ze valt ze aan of hangt er plotsklaps in. Wat later zien we Sami haar s koppie in de bek van Sanyu verdwijnen en........komt er altijd weer ongedeerd uit. Kortom, een hecht stel die twee!

30 januari 2012 Kerstshow in Wijchen. Het gaat hartstikke goed met onze Lagotto Sanyu. We zijn nog steeds tot over onze oren verliefd op dit hondje! Na de Lagotto clubmatch in juli jl. vond ik het wel een uitdaging om naar een grote show in een enorme hal te gaan. Begin december zijn Sanyu en ik, goed gemutst, naar de kerstshow in Wijchen getogen en kwamen er aanzienlijk minder goed gemutst vandaan. Ik heb besloten niet meer naar een show in een hal te gaan. Dat ligt niet aan Sanyu maar aan mij. Zo'n hal is best overweldigend. Enfin, na een poosje zoeken vonden we toch de ring waar de Lagotti geshowd zouden worden. Nadat Sanyu de eerste indrukken had verwerkt ging ze gezellig liggen gluren naar alles wat voorbij kwam. Regelmatig kwamen mensen langs die haar leuk vonden en haar dat vertelden. Op een gegeven moment was daar zelfs een stel mannen die met haar op de foto wilden! Sanyu vindt al die belangstelling prima zolang ze maar bij ' t vrouwtje kan zijn, dat is voor een Lagotto Romagnolo heel belangrijk.

Toen wij aan de beurt waren was ik niet op het gemak en bracht haar daardoor te gehaast voor. Dit is een van de termen die men op show gebruikt en vond ik later ook in het keurrapport terug. Wat ik dan wel jammer vind is dat zo'n keurmeester dit niet even zegt zodat ik het beter kan doen. In het moment had ik dat helemaal niet door. De realisatie kwam pas toen ik die opmerking op het keur rapport zag staan. Tja, zo zie je maar weer hoe belangrijk de taak van een goede handler is tijdens een show.

Belevenissen van Asanova Sicilia Silea aka Sanyu, pagina 2

Bijgewerkt, 14 juli 2015