© ASANOVA  2012                        

Belevenissen van Asanova Sicilia Silea aka Sanyu, pagina 4

18 april 2013 Nieuwe huisgenoot. Sinds 3 weken is er een nieuwe poes in huis. Een lapjes poes met veel wit uit het asiel. Ze is nu bijna 1 jaar oud en is een lief grietje. We merken duidelijk dat ze begint te wennen want haar ondeugendheid wordt meer en meer, een goed teken.  

Met de hond gaat het steeds beter maar de poes snapt nog niet dat Sanyu graag wil spelen, dan blaast ze. Ze is goed gesocialiseerd met mensen en katten. Met honden lukt nu dus ook.

Waarom ze op straat is gevonden is mij een raadsel, ze is zo lief en gemakkelijk. Wel denk ik dat ze met een aantal katten is opgegroeid waar nijd was om het eten. Ik heb nog nooit zo'n schrokop gezien, ze eet alles meteen op en graait het zowat uit je handen. Misschien wordt dat op den duur minder.
 

8 september 2013 Er is alweer bijna een half jaar  voorbij sinds de laatste melding over onze Sanyu. Ze is nu ruim 3 jaar oud en het gaat fantastisch. Onze nieuwe kat Lieffie en zij zijn ondertussen helemaal aan elkaar gewend, al mag de kat meer dan de hond. Als Lieffie iets niet wil dan vertelt ze dat Sanyu niet zachtzinnig maar, heel af en toe mag Sanyu aan haar kontje snuffelen en dan is ze gelukkig. Want zeg nou zelf wat is er nu lekkerder dan een poezenkontje schoonmaken?!

Wat ik jullie niet wil onthouden zijn onze omruil acties met Sanyu. Laatst was ze mee naar een vergadering waar ze als echte Lagotto al snel een  muesli reepje had gespot in de tas van een van de dames. Uiteraard is ze dusdanig goed opgevoed dat ze in eerste instantie niets doet totdat, het pauze is en iedereen weg loopt! Jawel, daar komt ze parmantig aangelopen met het muesli reepje in haar bek en gaat op haar baasje Henk af. Hij zegt dat ze het goed gevonden heeft en neemt het van haar aan. Even kijkt ze op haar neus maar, de beloning is de moeite waard namelijk een spelletje met de bal!  Ik vind het knap van een Lagotto om etenswaar bij de baas te brengen ipv op te eten en als het worst geweest was dan was de afloop misschien anders geweest....

Ze vindt trouwens met wandelen ook regelmatig een tennisbal (krijgt ze van ons nooit omdat ze die dingen ontvelt en dat velletje op eet) en brengt die dan blijmoedig bij ons. We belonen haar door een aantal keren met die bal te gooien en dan te zeggen "klaar". Dat commando kent ze goed want als we spelen gebruiken we dat woord ook om aan te geven spelletje klaar is. Daarna nemen we de bal in en die ziet ze niet meer terug. Wat later spelen we wel met haar met haar eigen bal, dat is een zwaar rubberen geval die we ook altijd weer opbergen na een aantal keren gooien.

Misschien heb ik al een keer vermeld dat wij praktijk speuren met haar doen, dat vindt ze sowieso geweldig.  We zijn met een nieuwe uitdaging gestart wat nog meer van onze relatie met haar vergt en zeker ook nog meer concentratie van haar namelijk ‘zweetwerk’ We hebben dat nu een keer gedaan en het lijkt heel leuk, we gaan dit nog een aantal keren doen om te kijken of we het allemaal leuk vinden. Zover vond Sanyu het prachtig, wij trouwens ook. Ik zal jullie op de hoogte houden van het wel en wee daarvan. Tot de volgende keer.

Het was een tip van Arjen (die man in de Ardennen waar we haar volgens de roedel methode getraind hebben). Toen we in Augustus bij hem waren was hij helemaal lyrisch over Sanyu en de band die er is tussen haar en ons. Hij vindt dat we ontzettend veel bereikt hebben, ja, ja Henk en ik groeiden ter plekke wel een meter!! Op zijn aanraden zijn we vorig jaar met haar gaan praktijk speuren en dat was een succes. Helaas is onze juf naar Engeland verhuisd en ook vonden wij het lastig om bijna een uur te rijden over zeer file gevoelige wegen. We doen het af en toe gewoon zelf met haar en dan genieten we ook. Maar Arjen zei dat een grotere uitdaging voor haar nu wel weer leuk zou zijn. Ze is erg slim en zeer gefocusd om te werken met ons dus hij raadde zweet werk aan. Dan moet ze heel geconcentreerd werken en kan er niet vandoor stuiven maar moet het spoor heel minitieus uitwerken. De eerste les was veel uitleg aan ons want van ons wordt ook veel gevraagd, ontzettend leuk trouwens om weer zoveel te leren. Daarna mocht S een spoor van 100 meter uitwerken. Een spoor van runderbloed en aan het eind een echt lapje vacht. De eerste helft van het spoor was ze wat in de war wat er van haar verwacht werd want ze is gewend aan praktijkspeuren maar halverwege zag je het in het koppie klikken en hup daar ging ze: met het neusje op de grond en toen ze bij het vachtje was wilde ze die heel graag pakken. Dat mag niet maar we belonen haar dan met een balletje gooien. Vindt ze ook goed. Het is niet ver bij ons vandaan, op het prachtige landgoed Quadenoord bij Renkum. We kunnen ook een cursus volgen in Baarn en Almere maar dat is voor ons niet naast de deur. Bij deze man kan alleen individueel en is daardoor duur maar wij hebben dat er voor over. Lekker in de buurt en Sanyu hoeft niet in de auto als een andere hond speurt.

Bijgewerkt,  14 juli 2015

Na lange tijd weer een update van onze lagotto Sanyu. Zij is nu op 2 weken na 4 jaar oud en we hopen haar tot wel 15 jaar oud bij ons te hebben. We hebben zoveel plezier van en met haar.

De laatste keer had ik vermeld dat wij met zweetwerk met haar zijn begonnen. Dat doen we nog steeds en zij vindt het geweldig!

Wat is zweetwerk? Dat is het opzoeken van aangereden of aangeschoten wild. De hond volgt dan het bloedspoor van het gewonde dier. Dit doet zij aan een lange lijn samen met haar baas. In het echt loopt er ook een voorjager mee die als het gewonde dier gevonden is afschiet om het uit zijn lijden te verlossen. Je kunt meer informatie over zweetwerk vinden via internet.

Ons hondje vindt het fantastisch en het vraagt ook een enorm concentratie vermogen en veel werklust. Van beiden bezit zij veel!

Deze tak van sport was ons aangeraden door Arjen waar wij van jongs af aan getraind hebben met haar. Wij werken met haar volgens de roedelmethode en hebben dat bij Arjen in de Ardennen geleerd. Hij had ons eerst praktijkspeuren aangeraden en nu dus zweetwerk omdat zij nog meer uitdaging aan kan.

Meestal mag zij 2 sporen lopen die al uren eerder door degene die ons traint uitgelegd zijn. Op een keer was zij tijdens het eerste spoor niet zo geconcentreerd, rook aan andere dingen, inspecteerde onderweg de konijnenholen maar vond toch uiteindelijk het reeenpootje aan het eind van het spoor. Het tweede spoor liep zij uiterst geconcentreerd, liet zich door niets afleiden en vond in rap tempo het uiteindelijke reeenpootje. Ik vroeg aan onze begeleidster hoe dat nu kon. Haar antwoord vond ik een eye opener. Zij vertelde dat het eerste spoor een vers spoor was en dus voor Sanyu zo gemakkelijk dat ze alle tijd had om ondertussen ook andere dingen te doen. Het tweede spoor was een oud spoor en daar had ze dus alle concentratie voor nodig om die uit te werken.

Het enige wat madam  lastig vindt is het feit dat ze soms door bramenstruiken heen moet. Zij probeert dan alles om dat te omzeilen, kijkt ons zelfs hulpeloos aan, zo van: kan je dat niet effe voor mij oplossen? Maar uiteindelijk overwint de werklust en gaat ze toch door de struiken. Tja, weg rennend wild denkt er niet aan om over paadjes weg te vluchten!

En op het moment zijn we met haar weer een vacht vol krullen aan het verzamelen aangezien ze ingeschreven is voor de Lagotto Romagnolo clubmatch in Kaatsheuvel op 22 juni as. Ik denk dat het de laatste keer is dat ik een show met haar loop, maar een Italiaanse keurmeester die een van de grondleggers van dit ras is vond ik toch interessant genoeg om mee te doen. Het grootste nadeel vind ik de wekelijkse borstelbeurt, zeer vermoeiende bezigheid maar ja....... Dat was het weer voor deze keer.