© ASANOVA  2012                        

Belevenissen van Asanova Sicilia Silea, Sanyu' pagina 3

 Wat stond er verder: Flinke teef, wat gestrekte voorsnuit, goed oog, oor en gebit. Goede verhoudingen, strakke ruglijn, goede staartaanzet en goede onderbelijning. Moet achterhands hoeking krijgen (wat dat ook moge betekenen), goede vacht. Wordt veel te snel voorgebracht, gangwerk achter erg nauw. De uiteindelijke uitslag was een zeer goed. Misschien was het uitmuntend geweest als ik het beter had gedaan? Ik kwam thuis en Henk zei meteen: Ïk vind deze hond uitmuntend en zo is het!" Wij zijn trots op haar en dat is het allerbelangrijkste. Dus, voor mij geen shows meer behalve als er weer zo'n leuke show in het bos wordt georganiseerd zoals in 2011 in Vught. De ontspannen sfeer daar stond gelijk aan een dagje uit.

Sanyu en Sami, het 8 maanden oude kitten, zijn nog steeds een hecht stel, Er wordt gespeeld, gerend, stokjes gehaald (zonder resultaat overigens) en samen geslapen. Een genot om te zien.

We merken dat Sanyu volwassener wordt. Ze is nu in de fase dat de waakzaamheid zich ontwikkelt. Hoort ze in de tuin een geluidje dan volgt er een blafje zodat iedereen weet dat Sanyu de waakhond op eigen terrein is. Het nieuwe geluiden offensief zet zich door bij die griet. Als we naar de hei rijden moet het enthousiasme al vroeg gemeld worden. Zodra iets haar niet snel genoeg naar de zin gaat moet dat ook vertelt. We zijn dus op een consequente maar niet te harde manier bezig om haar duidelijk te maken dat we dit gedoe niet op prijs stellen.

Het lawaai gedrag meer geworden nadat ze tien dagen in de hondenhut is geweest. Dit is de honden opvang die we voor haar gekozen hebben. De honden zitten er niet in kennels maar hebben buiten heel veel ruimte en mogen in huis ook zelf kiezen waar ze willen slapen. Er wordt daar wel meer geblaft dan thuis dus, daar heeft ze een beetje van mee naar huis genomen. Toch hebben wij er goede hoop op dat dit weer afneemt. De eerste twee dagen dat ze terug was bleef ze dichtbij ons in de buurt: stel je voor dat we weer weg gaan! Ja, het zijn aanhankelijke hondjes!

Aankomende donderdag wordt Sanyu gelukkig weer geschoren. Ik kijk ernaar uit want de wekelijkse borstelbeurt is toch wel lang en vermoeiend. Haar vacht is nu best lang zoals je op de foto's kunt zien.

Als wij wandelen doen we ook altijd spelletjes met haar: ze moet dan blijven zitten en dan lopen wij weg en verstoppen het balletje. Die mag ze dan gaan zoeken en trots dat ze is als ze die gevonden heeft. Als we samen zijn dan dekt een van ons haar ogen af en de ander verstopt dan het balletje, dat is een grotere uitdaging. We genieten dan van haar blijdschap als het ding gevonden heeft, ze komt het dan heel trots terug brengen. Het valt andere wandelaars ook op hoe blij ze is. Wij vertellen dan ook vol trots dat haar naam 'blijdschap' betekent.

  2 februari 2012 Scheerbeurt voor Sanyu. Op stap met Sanyu naar Catja in Voorschoten die ook een lagotto heeft, namelijk Elena. Deze lagotti zijn dikke vriendinnen dus dat is altijd weer leuk.

Vandaag ging ik om Sanyu te laten scheren. Het was een hele klus om door dat lange haar van Sanyu te komen. Het is weer gelukt zoals op de foto te zien is. Omdat Catja en ik beiden geen trimsters zijn kunnen we niet echt een hond in model brengen. We zetten het beste beentje voor en dit betekent dat het haar overal even lang is en de typische Lagotto look er dan ook niet is. Wij zitten daar niet zo mee. Het borstelen neemt na zo'n scheerbeurt aanzienlijk minder tijd, wat een zegen.

Uiteraard hadden we een beloning in petto voor de 2 dames: een heerlijke wandeling door de duinen. Elena heeft de hele weg geprobeerd Sanyu uit te dagen om te spelen maar, het lukte haar niet. Voor Elena is dit duingebied bekend terrein. Voor Sanyu was alles nieuw! Zij wilde alle paadjes ontdekken en uitvinden waar de konijnen waren waarvan ze overal hun luchtjes onder de neus kreeg en de rest van het gebied moest ook onderzocht.

Wat betreft het konijntjes jagen mag ik wel zeggen dat onze aanpak van de laatste maanden zijn vruchten afwerpt. We hebben haar consequent verboden in jaag-modus te komen. Dit doen we door haar af te leiden met spelletjes en soms door haar aan te lijnen. We hopen haar dus ook steeds een slag voor te zijn. En het lijkt nu dat ik meer over haar te zeggen heb als ze konijnen ruikt. Ze gaat niet meteen in de jaag modus en komt goed bij me als ik haar roep, ook al ruikt ze overal konijnen.

Al was het nog zo koud dat grietje dook toch in een plas die nog nog niet dicht gevroren was. De ijspegeltjes verschenen al snel aan haar korte vacht. Omdat ze in beweging bleef kreeg ze het niet koud. Later in de auto ontdekte ik wel een plasje water waar ze gelegen had.

     15 april 2012  Laatst stond ik in de keuken af te wassen. Een onbekend klik geluidje zorgde er voor dat de alarmbellen in het hoofd onmiddellijk af gingen: “Zou onze Italiaanse dievegge weer actief zijn?”

Ja hoor, mevrouw lag al onder en achter de bank. ‘The place to be’ als ze  wat gepikt heeft. Ze blijft er op hopen dat we niets merken maar dan heeft ze toch echt buiten deze waard gerekend. Stelen lukt haar aanzienlijk beter zodra ik niet in het pand ben want mn partner heeft dit niet zo snel in de gaten. Dit keer had ze dus weer eens pech.

Deze keer had ze wel een heel bijzondere buit, namelijk het ondergebit van mijn wederhelft! Ze was al begonnen om het ding uitgebreid uit te likken (hij had net gegeten en omdat het gebit niet zo lekker zit had hij het even uit gedaan) en madam zou net een hapje gaan nemen. Gelukkig was ik op tijd en kreeg het heel, en uitermate schoon, van haar terug.

Dat we het niet droog hielden moge duidelijk zijn!

Bijgewerkt, 27 januari 2015

17 december 2012 Na een lange stilte weer een verhaaltje over ons meisje Sanyu. Ze is ondertussen ruim 2 jaar oud en wordt wat "rustiger". Nou ja, voor zover een Lagotto rustig kan worden en zeker als het een kind van Lana betreft! Als we een dagje gingen fietsen namen we haar tot nog toe mee in de fietsmand achterop. Het liefst loopt ze zelf maar, op een gegeven moment moeten wij haar beschermen want ze stopt zelf niet dus, gaat ze in het mandje. Denk vooral niet dat het grietje dan in die fietsmand rustig gaat liggen. De verdere route blijft ze staan en wiebelt van links naar rechts want alles wat in deze wereld gebeurt moet wel gezien worden! Iets missen kan echt niet!  

Als je een klein stuk moet fietsen is dat gewiebel wel te doen maar voor langere tijd is het vervelend. Sanyu meldt niet wanneer ze gaat schuiven dus genieten van een ontspannende fietstocht is er niet bij, met een hand aan het stuur is onmogelijk! We hadden er genoeg van en gingen op zoek naar een fietskarretje.  Dit blijkt een goede koop waar we reuze tevreden mee zijn, Sanyu beduidend minder!

Zoals het een echte Lagotto betaamt protesteer je tegen nieuwe dingen en vooral als je dan ook nog iets verder van je vrouwtje af zit en ook nog vrijheid ontnomen wordt, zo klein als dat stuk ook is. Het is voor ons een grappig gezicht om haar in dat karretje te zien maar...... zij lacht niet. Uiteraard hoeft ze er pas in als ze een deel van haar energie al kwijt is. Sanyu heeft toch andere ideeen over die hoeveelheid energie en de verdeling daarvan. In het begin protesteerde ze luidkeels maar het blijkt haar niet te helpen want er veranderde niets. Tegenwoordig gaat ze lekker liggen, is echt op haar gemak maar maakt bijna de hele route zachte protest geluidjes. Dit is soms leuk, soms irritant. Tegenwoordig fietsen we met muziek, echte lagotto muziek wel te verstaan.

Januari 2013 Ondertussen is onze Sanyu gesteriliseerd wat ik een heftige beslissing vond om te laten doen. Zoals eerder vermeld had Sanyu een innige relatie met onze lapjeskat Sami die bijna vanaf haar geboorte bij ons gewoond heeft. Toen de moeder van Sami een goed huis kreeg besloot het kleine poesje dat Sanyu wel haar surrogaat moeder kon zijn dus hup, aan de tepels van onze lagotto. En die vond dat meestal prima! Zo ontwikkelde zich een hechte band tussen die twee en sliepen ze ook vaak samen in de mand van Sanyu.

Afgelopen Augustus werd Sanyu eindelijk, voor de tweede keer, loops en kwam tegelijkertijd ook de melkproductie op gang. Aanvankelijk had ik dat niet zo door maar vond wel dat het sikje van de poes er verdacht nat uitzag als ze aan de tepels gezogen had. Achteraf was dat gewoon lagotto melk! De trimster maakte ons er op attent omdat er op haar trimtafel een plasje melk lag na het scheren! Wij kregen het advies dit tegen te gaan vanwege kans op baarmoeder ontstekingen, en melkklier tumoren. Haar tip was om kampferspiritus op de tepels te smeren en 's nachts de poes in een andere ruimte te houden. Dan zou het na een week wel overgaan.

We hebben dit braaf gedaan maar het werd een klein drama. De beide dieren vonden de geur van kampferspiritus verschrikkelijk en Sanyu jankte ‘s nachts omdat haar "kind" opgesloten zat. Ze werd overdag onrustig en ging Sami vaak halen om te drinken maar die wilde nu niet omdat ze zo stonk, het was zo zielig!

Ik heb daarna overlegd met Ingrid, fokster van Sanyu. Ze vroeg terecht waarom we het wilden stoppen en, of we ons realiseerden dat we dit voor altijd zouden moeten blijven volhouden want die hechte relatie is niet te verbreken. Zij gaf als overweging mee om Sanyu toch te laten steriliseren want dan zou Sanyu in ieder geval hormonaal rustiger worden. Ook overlegden we met de dierenarts en hij  zei ongeveer dezelfde dingen als Ingrid deed.

Eigenlijk hadden we geen plannen haar te laten "helpen" want ze is gemakkelijk tijdens haar loopsheid. Bovendien is die loopsheid bij Sanyu er maar een keer per jaar en soms duurt het nog langer. Uiteindelijk besloten we haar te laten steriliseren. Sanyu heeft niet aan de wond gezeten  wat voornamelijk te danken was aan het mooie "hardlooppakje" dat we haar aangedaan hebben. Zo'n ding is een uitkomst!  Ze is een stuk rustiger en dus weer stabieler.

Maar...........3 weken na de operatie hebben we helaas ons 18 maanden oude poesje Sami in moeten laten slapen vanwege ernstig nier falen, het diertje was zo ziek, dat konden we niet aanzien en er was geen hoop op genezing. Dus, ons hondje is eigenlijk voor niets geopereerd.

Sanyu heeft Sami overal gezocht ook buiten, wie weet was ze daar wel. 's Nachts heeft ze een paar keer gepiept want Sami sliep vaak bij haar maar na een tijdje was het zoeken over. Schijnbaar is dit de nieuwe situatie waar ze zich goed bij neergelegd heeft. En wij genieten weer verder van onze lagotto, een heerlijk diertje!